Aktywny maluch z astmą

Jak można scharakteryzować astmę?

Astma to choroba przewlekła, spowodowana stanem zapalnym, która dotyka drogi oddechowe. Objawia się ona przede wszystkim kaszlem, uciskiem w klatce piersiowej, świszczącym oddechem, a nawet napadami duszności, które mogą być niebezpieczne przede wszystkim dla małych dzieci. Z największą aktywnością dolegliwości przejawiają się w nocy i nad ranem. Podczas ataku dziecko jest bardzo osłabione i ciężko jest mu wtedy podjąć wysiłek fizyczny. Co więcej jest to bardzo uciążliwe i nieprzyjemne dla dziecka. Zazwyczaj atakom nie towarzyszy gorączka, jednak dziecko odczuwa, że jest mu duszno.

Jakie są przyczyny astmy?

W zdecydowanej większości przypadków, astma jest spowodowana przez alergię. U niektórych dzieci może mieć ona dodatkowo związek z częstymi infekcjami. Co ważne – kiedy rodzice malucha palą ryzyko zachorowania dziecka na astmę gwałtownie rośnie. Innymi czynnikami, które mają wpływ na pojawienie się astmy jest zamieszkiwanie w dużym mieście oraz używanie wielu środków chemicznych czy kosmetycznych i mała ilość czasu spędzana na otwartych przestrzeniach. Atak astmy pojawia się w momencie zetknięcia się osoby chorej z alergenami, która mogą być roztocza, pyłki, pokarm.

Sama astma nie jest choroba dziedziczną, jednak maluch może odziedziczyć po rodzicach skłonność do zachorowania. Jeśli przykładowo matka choruje na astmę, prawdopodobieństwo, że dziecko także zachoruje wynosi około 30%, podczas gdy w przypadku kiedy oboje rodzice są astmatykami, prawdopodobieństwo wzrasta już do 70%.

Jak dowiedzieć się czy dziecko choruje na astmę?

Wykrycie astmy już u niemowlaka jest bardzo trudne. Istnieją jednak przesłanki, które wskazują, że dziecko może cierpieć na tę chorobę. Jeśli zauważymy, że nasze kilkumiesięczne dziecko ciężko oddycha, cierpi na przedłużający się kaszel, szybko się męczy nawet po niewielkim wysiłku fizycznym, a dodatkowo choruje na atopowe zapalenie skóry, to powinno się jak najszybciej skontaktować z lekarzem, aby przebadał dziecko pod kątem astmy. Czasami nawet pediatrzy mają problem z wczesnym wykryciem tej choroby, dlatego ważna jest tutaj czujność rodziców. Przy podejrzeniu astmy lekarz może zlecić RTG klatki piersiowej, spirometrię, gazometrię czy testy na wykrycie alergenu.

Jak wygląda proces leczenia astmy?

O tym jaka terapia zostanie zastosowana, decyduje lekarz pulmonolog albo alergolog. Zazwyczaj zostają przepisane 3 rodzaje leków: rozkurczające oskrzela i minimalizujące duszność (beta2mimetyki), zmniejszające stan zapalny w oskrzelach (glikokortykosteroidy ) oraz stabilizujące wydzielanie substancji, które obkurczają oskrzela (kromogeny). Jeśli chodzi o ich stosowanie, to ostatnie badania wskazują, że bardziej korzystne od stałych dawek leków, jest dawkowanie uzależnione od stopnia nasilenia choroby.

Czy dziecko chorujące na astmę powinno ograniczać wysiłek fizyczny?

Niekoniecznie. W miarę wcześnie wykryta i prawidłowo oraz systematycznie leczona astma pozwala dziecku żyć prawie całkowicie normalnie. Może ono uprawiać sporty, pływać, biegać – generalnie prowadzić aktywny tryb życia. W momencie w którym choroba jest już w miarę opanowana, wysiłek fizyczny może wręcz wpływać pozytywnie na samopoczucie, rozwój i odporność dziecka i jest on wskazany. Musi być jednak dostosowany do możliwości dziecka, a sam maluch musi być często monitorowany przez lekarza. Najlepiej jest więc zapytać o poradę pediatrę, który znając dziecko będzie mógł wybrać najbardziej bezpieczną i wskazaną dla dziecka dyscyplinę.

Czy maluch z astmą lub alergią może mieć zwierzaka?

W tej kwestii trudno o jednoznaczną odpowiedź. Niektórzy przekonują, że zwierzęta wcale nie mają negatywnego wpływu na nasilenie choroby, inni zdecydowanie odradzają. Jednak jedno jest pewne – jeśli dziecko ma alergię właśnie na sierść zwierzęcą, to niestety w domu nie powinno znajdować się żadne zwierzę. Stały kontakt dzieciaka z alergenem, mógłby nasilić objawy i zniwelować postępy osiągnięte dzięki leczeniu.

Jeśli Twoje dziecko cierpi na astmę nie wpadaj w panikę. Wbrew obiegowej opinii jest to choroba z którą można żyć praktycznie całkiem normalnie. Ważne tylko, aby stosować się do rad i zaleceń lekarza i aby unikać kontaktów z alergenami. Postaraj się, żeby Twój brzdąc w jak najmniejszym stopniu odczuł swoją chorobę.