Długość dźwięku samotności…

Muszę powiedzieć, że samotność jest uniwersalnym elementem życia człowieka, zawsze była w centrum uwagi i badań filozofów, psychologów, lekarzy, artystów, poetów, pisarzy, itp. zakres poglądów o samotności obejmuje różne punkty widzenia. Sama uważana jest za jeden z czynników, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji załamania psychiki, głębokiej nerwicy. Pojawia się często w wyniku presji świata zewnętrznego na jednostkę, zmuszając ją do ucieczki i odwrotu, człowiek jest samotny pośród tłumu, jednym słowem, jak się czymś destrukcyjnym, utrudniającym normalny tok życia człowieka, ale z drugiej strony, samotność - jest błogosławieństwem duchowym, darem od Boga, dzięki któremu może on zrozumieć i zaakceptować siebie, co jest jednym z kroków na drodze do duchowej doskonałości.

Biorąc pod uwagę fakt, jak szerokie i głębokie jest pojęcie samotności jest mało prawdopodobne, że będziemy w stanie w tym krótkim artykule rozważyć szczegółowo pojęcie samotności. Trudno jest także pogodzić i stworzyć syntezę bardzo różnych punktów widzenia na temat tego pojęcia. W niniejszym artykule, po pierwsze, chciałabym podkreślić, że do głębokiego zrozumienia i stworzenia studium samotności, jako zjawiska jest konieczna próba uchwycenia naprawdę poważnych psychologicznych i filozoficznych przesłanek, a po drugie, należy wziąć pod uwagę rozwiązania rzeczywistych już problemów pojawiających się w życiu każdej kobiety.

Nie raz podkreśla się w różnych poradnikach, że okres ciąży i pierwszy rok życia (zwłaszcza, jeśli jest to pierwsze dziecko!), dziecka jest szczególnym okresem w życiu kobiety, to czas zmian, konieczności opracowania nowych ról społecznych, nabywanie nowych wartości. Wszystko to wymaga intensywnej pracy wewnętrznej. Teraz wiele rzeczy staje się szczególnie ważnych w oczach rodziny i społeczeństwa z punktu widzeniu roli jaką przypisuje się kobiecie-matce. Z taką samą starannością należy także podkreślić zmiany hormonalne u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią, które wpływają na jej stan psychiczny. Młoda matka skupia się przede wszystkim na zmianach w obrębie swego stanu wewnętrznego i mającego pojawić się dziecka, chce odnaleźć sens i cel swojego życia podczas ciąży, porodu, okresu karmienia, a w szczególności zrealizować się w opiece nad dzieckiem. Jednak w prawdziwym życiu często mamy do czynienia z faktem, że młoda matka jest w sytuacji społecznej i emocjonalnej izolacji od świata zewnętrznego, że przeżywa wszystko w sposób bardzo ostry i bolesny niemalże w pewnej izolacji społecznej. Wszelka szeroko pojęta działalność, kontakty z kolegami, wyjścia, sale koncertowe, rozmowy z przyjaciółmi, zakupy, wszystkie te i podobne sposoby spędzania czasu są nie do przyjęcia a przede wszystkim w pewnym stopniu poza zasięgiem dla kobiety, która urodziła właśnie dziecko. Nowy krąg społeczny, który w tym przypadku składa się w pewnym stopniu, co jest w pełni zrozumiałe z samych młodych matek, zwykle tworzy się bardzo powoli. Większość znajomych jeszcze nie zaznała radości z macierzyństwa. Trudno jest, więc słuchać niekończących się opowieści na temat wad lub zalet różnych pieluch jednorazowych, osobie, która sama nie jest jeszcze matką. Należy także zauważyć, że nowo upieczona matka ma wiele problemów, bo każdy dzień przynosi kolejne wątpliwości oraz obawy o zdrowie i rozwój dziecka. Wiele przemilczanych i nierozwiązanych kwestii, powoduje tak duże obciążenie, które spada na serce matki, pozbawiając ją wiary w swoje kompetencje, naruszając poczucia własnej wartości, powodując zwiększenie niepokoju i depresji, oraz stymulując poczucie własnej bezwartościowości i wyobcowania z własnego świata zewnętrznego.

Niestety, izolacja emocjonalna często nie zmniejsza, ale raczej także prowadzi do zaostrzania stosunków z rodzicami, dziadkami dziecka. Bardzo rzadko rodzice proszą sami o pomoc. Dziadkowie oczywiście, pośrednio rozumieją, że to córka lub synowa ma prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie niektórych kwestii związanych z dzieckiem, ale wręcz przeciwnie, świadomie lub nieświadomie dążą do stworzenia własnej ostatecznej opinii, odwołując się do swego wieku i doświadczenia w sprawach opieki, pielęgnacji, chorób wieku dziecięcego. Wszelkie działania podejmowane przez młode matki są przez nich głośno omawiane i krytykowane. Czytelnik zapewne już sam rozumie, że takie działania, jak wyżej omówione nie przyczyniają się do udzielenia jej pomocy w nowej roli matki i nie przyczyniają się do wzrostu jej poczucia własnej wartości, stymulują nieśmiałość, wskazują na brak troski i wzmagają niepokój. Dlaczego, mimo, że opisaliśmy pewne mechanizmy, nie wszystkie młode matki mają poczucie wyobcowania i własnej bezużyteczności, izolacji od świata zewnętrznego? Wydaje się, że w każdym przypadku można znaleźć przynajmniej kilka indywidualnych powodów. Ogólnie rzecz biorąc, problem wydaje się związany ze zmianami kulturowymi. W nowoczesnym społeczeństwie i na rynku pracy, kobieta w ciąży, pracująca niemal do samego rozwiązania staje się absolutną normą. Napięty harmonogram pracy i studiów często nie pozwala matce spodziewającej się dziecka odczuć, że jej z powodu nadchodzących zmian wchodzi w nową część życia.

Nie zapominaj, że przede wszystkim macierzyństwo jest spełnieniem, które odzwierciedla tak długo oczekiwane dziecko. Rzeczywiście jest tak, ze pewne potrzeby dziecka takie jak stała opieka i karmienia mijają, i zmieniają się, ale dziecko każdego dnia, każdej godziny, dosłownie w każdej chwili swego życia poszukuje od matki potwierdzenia swego istnienia. W rzeczywistości, potrzeba ta pozostaje w głębi człowieka do końca jego dni. Potwierdzenie to można uzyskać dzięki szerokiemu zestawowi gestów, uśmiechu miłości, dotyku delikatności, którą matka hojnie obdarza dziecko. Tymczasem istnieją dowody na to, że charakter tworzonego w pierwszych latach życia związku między matką a dzieckiem, mogą stanowić o późniejszym rozwoju poważnej choroby psychicznej w młodym wieku. To znaczy, że moja matka, która nie zamknęła własnych problemów wyobcowania i izolacji, sprawia, że jej dziecko znajduje się w niekorzystnym położeniu, ponieważ przerzuca ona na nie swoje nierozwiązane sprawy, co powoduje umieszczenie dziecka w poważnym niebezpieczeństwie. Jak uniknąć rozwoju tych problemów? Udzielimy tu kilku ogólnych porad, dzięki którym można znaleźć pewne rozwiązania dla danej, pojawiającej się sytuacji.

Zaczynamy od naszych założeń, że wszelkie uczucia wyobcowania, pustki, niepewności, pewności siebie, izolacji, nieśmiałości, lęku, itp., powstają po urodzeniu. W końcu jest tak ze względu na fakt, że przyszła mama ma pewien czas na przygotowanie się do nowej roli w czasie dziewięciu miesięcy ciąży. Dlatego też, nie ważne jak intensywne przeżyła ten okres na przykład w pracy. Należy znaleźć czas i rozpocząć tworzenie nowego kręgu przyjaciół, (czyli podjąć aktywne działania przeciw izolacji społecznej), już nawet w czasie ciąży.

Znajdź szkołę rodzenia dla kobiet w ciąży, będziesz miała w ten sposób nowych przyjaciół, może przyjaciółkę, z którą można przedyskutować problemy i kwestie, które pojawią się po urodzeniu dziecka. Jeśli masz dostęp do Internetu, należy zapoznać się z kilkoma wyspecjalizowanymi portalami i stronami poświęconymi kwestiom ciąży, porodu, problemów związanych z dziećmi. Bardzo dobrze, jeśli można znaleźć kilka przystępnych dla Ciebie forów, na których można również porozmawiać z młodymi matkami, dzielić się doświadczeniami, zadawać pytania. Byłoby miło, zapoznać się z innymi ciężarnymi kobietami z okolicy, bo jest dość duża szansa na ich spotkanie już z dziećmi na spacerach. Ogólnie rzecz biorąc, nie należy zaniedbywać żadnej okazji do komunikowania się z kobietami w podobnej sytuacji, nawet, jeśli teraz czujesz, że jesteś całkowicie samowystarczalna. Jak już zdasz sobie sprawę z sytuacji może być za późno, a pamiętaj, że sytuacja może się diametralnie odwrócić po porodzie.

Podobnie, wymaga treningu wewnętrzny, czyli rodzinny krąg Twojej komunikacji. Mąż, oczywiście, musi uczestniczyć z Tobą w zajęciach szkoły rodzenia, uczestniczyć w porodzie (jeśli jest to wspólne pragnienie), przygotowaniu mieszkania na pojawienie się nowego mieszkańca. Porozmawiaj z nim już w okresie ciąży, na temat pomysłów, jak kształtować Wasze życie rodzinne po urodzeniu się dziecka, jak spędzać wolny czas, jak zapobiec ochłodzeniu stosunków miedzy Wami. Matce i teściowej możesz jasno wytłumaczyć, ze sama chcesz podejmować decyzje dotyczące dziecka. Niech wiedzą, że będziesz przyjmować z wdzięcznością pomoc i radę, ale tylko wyrażoną w formie sugestii, a nie polecenia. Musisz to poczuć ich wsparcie, ich udział w wielkiej instytucji jaką jest macierzyństwo. W ten sposób, nigdy nie będziesz sama.