Gdy dziecko się moczy

Moczenie (z greckiego Enureo mocz.) - Termin oznacza nietrzymanie moczu. U dzieci rozróżniane są następujące postacie choroby: moczenie nocne (występuje najczęściej, dalej omówione w artykule), ciągłe nietrzymanie moczu, ale jest to zupełnie inny rodzaj choroby związany z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego w wyniku urazu lub infekcji. Moczenie nocne oznacza, że ​​dziecko w wieku powyżej 5 lat mimowolne oddaje moczu w nocy. Wytworzenie pełnej kontroli nad oddawaniem moczu następuje u dzieci w wieku od 1 do 3 lat i kończy się w ciągu czterech lat. W zależności od wieku i ilości wypijanych płynów, liczba mikcji zwykle waha się od 7 do 9 dziennie (nie mniej i nie więcej), a w nocy jest przerwa w oddawaniu moczu. Jednakże, u 10 - 15% dzieci w wieku 5 - 12 lat, tak się nie dzieje, po przespanej nocy, budzą się mokre. Oznacza to, że cierpią na moczenie nocne. Ponieważ z wiekiem częstość występowania tej choroby spada, ale 1% dzieci zwalcza go w dorosłym życiu. Ponadto u chłopców moczenie występuje 1,5 - 2 razy częściej niż u dziewcząt. Istnieją dwa główne rodzaje moczenia nocnego: pierwotne moczenie nocne (PNE) - choroby u dzieci, które nigdy nie obudziły się suche i wtórne lub nawracające (powtarzające się) moczenie nocne - stan, w którym dzieci ponownie zaczęły moczyć łóżko po znacznym okresie remisji ( okresie w którym nie ma żadnych objawów choroby).

Przyczyny moczenia są zróżnicowane. Jednym z głównych czynników jest uszkodzenie mózgu płodu w patologicznym przebiegu ciąży i porodu z powodu niedotlenienia (niedostatecznej podaży tlenu w mózgu), lub urazu. Te patologie mogą przyczynić się do opóźnienia dojrzewania centralnego układu nerwowego dziecka oraz zakłócenia produkcji hormonów, w tym wazopresyny (patrz poniżej), co prowadzi do nocnego moczenia się. Wstępem do moczenia nocnego są przewlekłe zakażenia układu moczowego, zaburzenia układu nerwowego, regulacji pęcherza moczowego, wady układu moczowo-płciowego, opóźnienie rozwoju oraz poczucia schludności. Możliwe jest zaostrzone moczenie nocne, rozwój na tle SARS, hipotermia, wywołujące zakażenie dróg moczowych. Często występuje wiosną i jesienią, czyli w okresie niestabilnej pogody. Stresujące sytuacje w życiu dziecka mogą również powodować nawroty choroby. Mechanizm pierwotnego moczenia nocnego (PNE) jest słabo poznany. Uważa się, że ważnym czynnikiem w rozwoju choroby są genetyczne predyspozycje. Zidentyfikowano niektóre geny odpowiedzialne za tę patologię. Jeśli moczenie występowało u jednego z rodziców, ryzyko moczenia nocnego u dzieci wynosi 45%, a jeśli oboje - to zwiększa prawdopodobieństwo do75%. W ostatnich latach, istnieją mocne dowody, że główną przyczyną PNE są zaburzenia rytmu wydzielania hormonu który się nazywa wazopresyna, jest on syntetyzowany w mózgu (podwzgórzu). Jego inna nazwa - hormon antydiuretyczny - co bezpośrednio tłumaczy się z jego głównej funkcji: skąpomocz nerki. Antydiuretyczne działanie hormonu niezbędnego do utrzymywania wody, soli fizjologicznych w organizmie. Normalnie, stężenie wazopresyny w osoczu zależy od pory dnia: w nocy jest wyższe niż w ciągu dnia. Dlatego też, nerki wydzielają mniej objętości moczu w nocy, ale o zwiększonej koncentracji. Oznacza to, że zdrowi ludzie w nocy wydzielają niewielką część moczu z nerek, przez co nie ma parcia na pęcherz moczowy. W pierwotnym moczeniu nocnym ilość wydzielanej wazopresyny w nocy ulega zmniejszeniu, co prowadzi do zwiększonego wytwarzania moczu mniej skoncentrowanego. To przekracza fizjologiczną objętość pęcherza, i to przekłada się na nie trzymanie moczu. Często rodzice, najwyraźniej z chęci obrony, odnoszą się do głębokiego snu dziecka. Jednak stało się jasne, że natura snu dzieci u których występuj moczenie nocne nie różni się od reszty rówieśników. Innym powodem moczenia nocnego może być naruszenie regulacji nerwowej pęcherza moczowego z przewagą wzmożonego napięcia mięśni gładkich, a następnie dołącza do tego częste oddawanie moczu w małych ilościach lub sporadycznie oddawanie moczu związane z dużym wysiłkiem. Jeśli sygnał z pęcherza moczowego jest zmniejszony, to dziecko rzadko oddaje mocz, ale w dużych ilościach, pęcherz napełnia się do granic.

Niektórzy uważają, że nie ma potrzeby iść się do lekarza w przypadku nocnego moczenia. Zamiast iść do nefrologa (lub pediatry), rodzice często stwierdzają, że dziecko samo z tego wyrośnie. Ale taki pogląd jest błędny. W badaniu z udziałem dzieci u których występuje moczenie nocne, często stwierdza się różne patologie nerek i układu moczowego. Dlatego też przede wszystkim konieczne jest ustalenie przyczyny choroby. Specjaliści określają pewne badania: morfologia krwi, analiza moczu różne, USG nerek i pęcherza; by poznać rytm oddawania moczu i jego objętość. Często wymagane są dodatkowe badania układu moczowego: cystografia, urografia dożylna, nefrostsintigrafiya, cystoskopia, urofluometriya. Nefrolog badający dziecko, w razie potrzeby może skierować je na konsultację do innych specjalistów, np. neurologa, psychologa lub badania dodatkowe w nefrologii i działów urologii. Dopiero gdy zostanie ustalona przyczyna moczenia nocnego, można rozpocząć odpowiednie leczenie.

Przekonujące dowody na zaburzenia rytmu wydzielania wazopresyny w pierwotnym moczeniu nocnym, posłużyły jako podstawa do stosowania syntetycznych odpowiedników tego hormonu - MINIRINA (DDAVP). Dawki w leczeniu PNE u dzieci od 5 lat są dobierane przez lekarza indywidualnie, należy je podawać przed snem. W leczeniu pierwotnego moczenia nocnego powinien być przestrzegany harmonogram podawania płynów - ostatnie wypicie płynów powinno nastąpić co najmniej 2 godziny przed snem. Jednocześnie, dziecko powinno dostać dużo płynów w ciągu dnia. Niezależnie od stosowania odpowiedników wazopresyny u dziecka może nie zostać stwierdzona poprawa, ponieważ moczenie nocne może być związane z bardzo różnymi przypadłościami, takimi jak zakażenie dróg moczowych. A to wymaga antybiotykoterapii, po czym zjawisko nocnego moczenia może przejść. Jeżeli przyczyną moczenia nocnego jest naruszeniem nerwowej regulacji pęcherza, z przewagą wysokiego tonu jego mięśni gładkich, co prowadzi do zmniejszenia pojemności pęcherza jest używany DRIPTAN. To zwiększa pojemność pęcherza oraz zmniejsza skurcz, co czyni spontaniczne skurcze mięśni bardziej rzadkimi, eliminując nietrzymanie moczu. W niektórych przypadkach wskazane jest leczenie w połączeniu z MINIRINOM DRIPTANOM, kuracja na którą składają się różne elementy może szybciej przynieść efekty a na pewno będzie bardziej skuteczna. Kiedy dochodzi do obniżenia tonu pęcherza zaleca się przestrzeganie w ciągu dnia planu przymusowego oddawania moczu co 2,5 - 3 godziny. Ważne jest, aby dziecko opróżniło pęcherz przed snem. Jako wsparcie terapii przypisany jest MINIRIN PRAZERIN A to zwiększa ton mięśni gładkich. W celu poprawy procesów metabolicznych w mózgu, a także na nerwicę, jeśli takową się stwierdza, zalecane są leki takie jak nootropics, Picamilon, Persji, NOVOPASSIT. Ponadto, kuracje są wspomagane witaminami (B6, B12, B1, B2, A i E). W ośrodku leczenia moczenia się stosuje się fizjoterapię, w postaci wpływu na pęcherz przez różnych prądów, ultradźwięków i zabiegów termicznych (parafina lub ozokeryt), regulacji układu nerwowego. Obok fizjoterapii stosuje się również masaże, mające na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy. Leczenie moczenia nocnego - to proces długotrwały, trwający miesiące, a czasem lat, więc rodzice muszą uzbroić się w cierpliwość. W celu uniknięcia choroby, ważne jest aby nauczyć dziecko korzystania z nocnika i dopilnowania, aby dziecko regularnie i całkowicie opróżniało pęcherz. Uzdatnianie wody pitnej - nie jest konieczne. Niedopuszczalne jest, aby przyzwyczaić dziecko do picia przed snem w nocy. Dzieci cierpiących na moczenie nocne, nie sposób obudzić do opróżnienia pęcherza. W nocy dziecko powinno spać. Powyższe zasady muszą być przestrzegane by dziecko mogło panować nad swoim ciałem, a zjawisko moczenia zniknęło. Prawidłowe nastawienie psychiczne w walce z chorobą jest nie mniej ważne niż stosowanie leków. A w przypadku dzieci moczących się ma ono szczególne znaczenie.

Wiele dzieci, niezależnie od wieku, mimowolne oddaje mocz, co powoduje u nich poczucie niższości. Wstydzą się swoich rówieśników przez co często szukają samotności, zamykają się w sobie, aby uniknąć śmieszności i docinek na swój temat. Poczucie zagrożenia często pojawia się lub pogarsza w przedszkolu lub w wieku szkolnym i może prowadzić do niskiej samooceny, odrzucenia siebie, aż do całkowitej niezdolności do nauki i przełożenia się negatywnie na różne dziedziny życia. U dzieci, które długo utrzymują moczu, pod wpływem emocji, w niektórych przypadkach, dochodzi do zmiany charakteru. Niektóre stają się agresywne, u innych zwiększa się nieśmiałość i niezdecydowanie, izolacja, wycofanie. Są tacy, którzy na pierwszy rzut oka, nie przejmują się swoją chorobą, ale różne zmiany mogą wystąpić w okresie dojrzewania.